Narzekanie w miłości...
Są też tacy, którzy żyją w przekonaniu, że partner/ka są od wysłuchiwania wszystkiego, co mamy do powiedzenia. Kto był niemiły w pracy, na co dziś matka się obraziła, jak Zosia była niemiła; co bolało o której godzinie, a co boli teraz; co będzie brzydko pachniało jutro, a co za tydzień; ile pieniędzy wydało się dzisiaj i na co nie będzie jutro. Do tego wszystkiego partner/ka musi jeszcze wysłuchać wszystkich opowieści o całej naszej smutnej przeszłości i rozumieć, że w przyszłości, to tak naprawdę też będzie smutno, bo takie jest życie, a ludzie to sami podejrzani, podli i niewdzięczni. My nie - ale ludzie tak! Jesteśmy więc na tym świecie zdani tylko na siebie i musimy ze sobą tak do końca już trwać, bo inni tylko czyhają, by nas wykorzystać. Narzekanie, narzekanie, narzekanie... I to w myśl kolejnego stereotypu, że gdy sobie ponarzekamy, to nam ulży i dopiero będzie fajnie.
Tymczasem, jak zauważa prof. Bogdan Wojciszke, gdyby narzekanie poprawiało nam samopoczucie, to "powinniśmy być jednym z najradośniejszych narodów świata - co drugi z nas ulżył sobie dwa razy po śniadaniu, a cztery razy wieczorem i tak dalej [...]"
Narzekanie, to domena naszego narodu. Wojciszke przyjrzał się bliżej specyfice narzekania i jego wpływu na samopoczucie. Zbadał naszą polską populację dając możliwość narzekania oraz afirmowania. Mówiąc najprościej, to wyniki potwierdziły smutne przypuszczenia. Narzekanie jedynie pogarsza nastrój i to znacząco. Tak własny jak tego, kto słucha narzekań. W całkowitym przeciwieństwie do afirmacji, które mają działanie podnoszące samopoczucie, tak w sytuacji, gdy sami afirmujemy, jak i wtedy, gdy słuchamy cudzych afirmacji. Narzekanie zatem wyraźnie zaraża nas złym nastrojem zamiast przynosić ulgę.
Warto rozważając ten wątek, rozważyć też różnicę między narzekaniem, a potrzebą zwierzenia się i poszukiwania wsparcia emocjonalnego, bo jest między nimi granica.
Jak zawodowi narzekacze oddziałują na siebie i swoją drugą połowę jest więc oczywiste. Z drugiej strony, jak cennym wydaje się związek z człowiekiem, który zamiast narzekać, afirmuje rzeczywistość...
A jak to się ma do stwierdzonego naukowo faktu, że negatywne sytuacje mają silniejsze oddziaływanie na naszą psychikę, niż pozytywne...
Żywot tego, który afirmuje i jest w związku z kimś, kto narzeka może zatem okazać się zaskakująco krótki...
Zachęcam do książki prof. Bogdana Wojciszke "Psychologia miłości" wydanej i poszerzonej już po raz piąty przez wydawnictwo GWP, bo to świetnie napisana i pełna ciekawych naukowych nowinek opowieść o miłości międzyludzkiej...
P.S. O różnicy między narzekaniem a zwierzeniami można poczytać tutaj
P.S. O różnicy między narzekaniem a zwierzeniami można poczytać tutaj
