W ciemności słonecznego dnia
Jeden z moich wierszy, który napisałem po angielsku został opublikowany w amerykańskiej antologii, którą każdego roku w maju przygotowuje i wydaje Las Positas College w Kalifornii w związku z organizowanym przez tę uczelnię festiwalem literatury. Wiersz zatytułowany "Farewell to a Stranger Friend in the Darkness of Sunny Day" co można przetłumaczyć jako "Pożegnanie z nieznajomym przyjacielem w ciemności słonecznego dnia" napisałem pod silnym wrażeniem przypadkowego spotkania na przystanku tramwajowym. Było to niezwykle smutne spotkanie, bo niedługo po tym, jak Rosja napadła na Ukrainę. Wtedy to zdesperowani i przerażeni ludzie przekraczali tłumnie granicę z Polską, a niektórzy uczący się i pracujący w Warszawie ukraińscy młodzieńcy wracali na Ukrainę, by walczyć. To właśnie spotkanie z jedną z takich osób opisuje mój wiersz, który zadedykowałem pamięci ludzi zamordowanych w rosyjskim ludobójstwie w Ukrainie.
W gronie autorów antologii jestem jedynym Polakiem, co zaznaczono w publikacji. Jest to kolejna amerykańska antologia, w której opublikowano mój anglojęzyczny wiersz na przestrzeni ostatnich kilku lat. Podobnie jak nie jest to mój pierwszy wiersz opublikowany przez szacowne akademickie grono Las Positas College, bo w antologii z 2018 roku znalazł się utwór "Mind- Electrification". Tym razem jednak czuję się bardziej zaszczycony. Zachęcam do przeczytania całej antologii zatytułowanej "We Are Here", bo jest niezwykle ciekawym głosem poetów, prozaików i artystów malarzy oraz wizualnych. Wersja papierowa jeszcze do mnie nie dotarła, ale jest dostępna w sprzedaży internetowej, jak również dostępna jest wersja elektroniczna pod poniższym linkiem https://issuu.com/nakedmagazinelaspositascollege/docs/havik_digital_book_compress
Farewell to a Stranger
Friend in the Darkness of Sunny Day
We were standing together
in the morning sunshine
waiting for a tram
I couldn’t stop looking at You
with my older than Yours anxiety-anger
in eyes
Your juvenility
dressed in the color of combat
green
Your heavy black shoes and
Your backpack larger than You
with the BLUE YELLOW flag
as a stripe on the front
pocket
You tossed this luggage over
Your shoulder
with shaky movement of slim
and tall teenage boy
I wished to ask You:
Who did You want to be?
Which studies did You quit?
What future did You decide to
leave? – going back to the place
which You left away years ago to
start better living
I was going to tell You that here
in my country, which is now also
Yours
You can still find this bright
morning sun
and when the war will end in
Your beautiful land
You will be needed there with
Your diploma and strength
but NOT WITH A GRAVE!
I wanted to ask You: Have You
ever held a gun in Your hands?!
I was ready to tell You: Stay and
be helpful to Your brothers and sisters
in this place, where they are escaping to!
But all these words got stuck
in my throat
like a fish bone
because of which life cannot
goes on at all
The tram came to the stop
screeched to a halt
sparks fired between our minds
I froze like a pillar of salt
my gaze was screaming
what You noticed nodding head
with sad agreement
as if You have heard
everything what I was thinking
and then You disappeared
in the darkness of sunny day
facing Your own coming despair
at Your birth home
where life cannot be now started
again
and sun does not light anyone’s
way
no more
(To the memory of PEOPLE killed
in Russia’s genocide over Ukraine started in February 2022.)
